Begin maart klopte ik in de stromende regen aan bij Braincare om samen met Aimee in gesprek te gaan over mijn reis door de GGZ, langs een handvol therapeuten, en mijn collectie aan diagnoses. Dat gesprek eindigde in deze podcast, dus mocht je wat achtergrondinformatie willen voor je dit verhaal leest, luister dan eerst even naar de podcast!
Dat was niet het enige dat we die dag gingen doen, ik kreeg ook een muts vol gel op mijn – gelukkig niet gewassen – haar, om te onderzoeken hoe het er in mijn hersenpan aan toegaat. De uitslag daarvan bespraken we gisteren, en mijn mind = blown.
“Het is bijna ondenkbaar dat jij met dit brein bent afgestudeerd.”
Lekkere binnenkomer! In mijn brein was zichtbaar dat eigenlijk alle delen in mijn hersenen vol op de rem staan. Sterker nog, een aantal delen zijn nog niet volledig tot volwassen niveau gegroeid. Op basis van de activiteit in de verschillende delen van mijn brein, zou het bijna ondenkbaar zijn dat ik consistent zou kunnen studeren, laat staan afstuderen. Laat staan een Master cum laude afronden. Laat staan 2 Masters afronden. Hoewel ik het systeem altijd al hekelde, leverde het mij weinig grote problemen op.
Trauma-impact op het brein
De (verminderde) activiteit en enorme onrust die in mijn brein zichtbaar was, duidt op de impact van trauma op het brein. Laat ik nou net volgende week éindelijk met trauma-gerichte therapie starten! Ik was waanzinnig onder de indruk dat het effect hiervan duidelijk zichtbaar is in het brein.
Deze impact zorgt ervoor dat er enorme druk in de vorm van stress en spanning op verschillende delen van het brein komt te staan. Aimee legde uit dat normaliter de impact van trauma zichtbaar is op één of enkele onderdelen in de hersenen, maar bij mij is de impact in alle delen terug te vinden. Dit kan bijvoorbeeld te maken hebben met hoe lang deze druk al aanhoudt, waardoor mijn brein dus ook niet volledig heeft kunnen ontwikkelen.
Ik heb geen ADHD
Rond mijn 14e werd ik gediagnosticeerd met ADHD. Fysiek rete-druk, het concentratievermogen van een eendagsvlieg, dat labeltje mocht ik zonder al te veel omhaal op mijn hoofd plakken. Nu blijkt dat er wel wat meer omhalen aan zitten, want in mijn hersenen is geen enkel teken terug te vinden van ADHD! Tekenen van burn-out of klinische depressie zijn evenmin terug te vinden, dus ook die diagnoses mogen op basis van mijn breinstructuur linea recta de prullenbak in. De symptomen die bij mij aan het licht komen, worden dus allemaal veroorzaakt door de onrust in mijn hersenen.
De concentratieproblemen, moeite om van plannen naar actie te komen en algemene onrust komen namelijk allemaal keurig terug uit mijn brein. Symptomen die vaak aan ADHD worden gekoppeld, maar dus niet per se door een permanent afwijkende hersenstructuur veroorzaakt hoeven te worden. Mijn prikkelgevoeligheid kon ik altijd naar keuze toeschrijven aan hoogbegaafdheid, depressies, burn-out, ADHD of PTSS, maar wie weet komt er dus een dag dat ik niet langer met noise-cancelling oordopjes door het leven ga!
Slechte (schone) slaapster
Daar hield het niet op. In mijn brein was te zien dat ik moeite heb met inslapen. Ik begon direct te lachen, want ik kan mij niet herinneren dat er ooit een periode is geweest waarin ik niet minimaal anderhalf uur wakker lig in bed voor ik in slaap val. Momenteel ga ik bijvoorbeeld vaak rond 21:30 à 22:00 naar bed, terwijl ik zelden voor middernacht in slaap val.
Daarnaast bleek uit de analyse dat ik minder tijd doorbreng in diepe slaap gedurende de nacht. Ik heb mijn Fitbit-statistieken er even bij gepakt, en indrukwekkend genoeg onderstrepen die precies dit. Over de afgelopen jaren kom ik niet verder dan 6-8% in diepe slaap, terwijl de gemiddelden voor een vrouw van mijn leeftijd 12-23% zijn. Voor een brein dat in hyper-arrousal verkeert, is dit geen handige bijkomstigheid.
De conclusie: mijn hoogste prioriteit moet liggen bij het helen van trauma. Niet alleen omdat ik zelf klaar ben met de sombere stemming en stemmingswisselingen, maar ook omdat deze staat van mijn brein het risico op fysieke ziektes significant verhoogd. De effecten van stress op hart- en vaatziekten zijn inmiddels algemeen bekend, en ik zou mezelf niet graag aanmelden als vrijwilliger voor deze categorie. Daarnaast heeft de indicatie van het niveau waarop mijn brein functioneert mij echt weggeblazen. Zonder al teveel moeite (ok, wel met wat ik dacht een depressie en burn-out onderweg), tikte ik een voor een de maatschappelijk geaccepteerde vinkjes binnen in de vorm van diploma’s. Nu ben ik natuurlijk reuze-benieuwd waar ik cognitief toe in staat ben als er meer rust en ontspanning in mijn hersenen komen! Etentjes organiseren waarbij ik slechts één keer naar de supermarkt hoef, omdat ik niets vergeet: ik droom ervan. Hopelijk binnenkort in hele diepe slaap.
Mocht je zelf benieuwd zijn of de patronen waar jij tegenaan loopt terug te vinden zijn in je brein, dan kun je mailen naar info@braincare.nl of neem contact op via Instagram. Voor de volledigheid: ik heb geen afspraak gemaakt met Braincare of en hoe ik over mijn scan en de uitslagen zou delen, maar ik heb deze scan wel kosteloos kunnen doen.